Decoratieve deurstop, strijkijzer

Geschiedenis van het strijkijzer

Al in de prehistorie streken de mensen hun stoffen glad. Daarvoor maakten ze gebruik van een kei.

In de middeleeuwen werd gebruik gemaakt van strijkglas, een soort glazen kei voorzien van een handvat. 

Ook gebruikten ze een mangelplank. Hierbij werd de stof door middel van een plank en een deegrol glad gestreken.

In de latere middeleeuwen maakten ze strijkbouten uit aardewerk. Die warmden ze op aan de open haard.

In de 15de eeuw komen de eerste ijzeren en ook koperen strijkbouten op de markt. Deze werden opgewarmd op de kachel. Deze ijzers worden tot in het begin van de 20ste eeuw gebruikt.

In de 17de eeuw ontwerpen ze ook een strijkbout met aan de achterkant een klep waar ze een gloeiende staaf kon in leggen.

In het begin van de 19de eeuw experimenteren ze met ingebouwde warmtebronnen zoals gloeiende houtskool en kolen. Dit werd niet zo’n succes gezien de was vuil werd en er ook rook ontstond die de luchtwegen prikkelde.

Rond 1850 komen strijkijzers met een inbouwde gasbrander op de markt. Via een slangetje aan de achterkant krijgen ze brandstof uit een gasfles.

Eind 19de eeuw komen de elektrische strijkijzers op de markt.

De stoomstrijkijzers zijn een relatief recente ontwikkeling.

Bron: vermeulenisoldehetstrijkijzer